Το Σονέτο του Οχτώβρη

του αείμνηστου Σκεύου Συριώτη

Εσένα τραγουδώ, πατρίδα
του φθινοπώρου μολυβένιαν ώρα.
Μαύρ' ειν' η γη , κι η ξενιτειά κι η μπόρα
βαρειά του γυρισμού χωρίς ελπίδα.

Τ' Οχτώβρη παραμύθι πάλι κι είδα
τον πούντο σου , φτωχή αγιασμένη χώρα ,
πως ήρτα για να βρω ν' αράξω τώρα
παλιάς ζωής ζητιάνος σου , πατρίδα.

Να βρω στις βάρκες τους ψαράδες πάλι,
στον ίσκιο τα νερά και την απόχη ,
στο τίμιο του νησιού μου ακρογιάλι.

Να πέφτει να το δω το πρωτοβρόχι,
μ'άγιες παλιές μορφές να ζήσω πάλι,
την Κάλυμνο να βρω, τα μάγια πόχει...